در انتهای حیات ما بدین سنجیده نخواهیم شد که:
چند مدرک دانشگاهی دریافت کرده ایم
چه مقدار از مادیات دنیا برای خود اندوخته ایم
چه کارهای بزرگی انجام داده ایم
سنجش ما بر این اساس خواهد بود که:
من تشنه بودم و تو مرا سیراب کردی
من عریان بودم وتو مرا پوشاندی
من بی خانمان بودم وتو مرا اسکان دادی
تشنه؛ولی نه فقط تشنه آب بلکه تشنه محبت
عریان؛نه فقط از برای لباس؛بلکه عریان از عزت و احترام
بی خانمان ولی نه تنها در طلب خانه ای از خشت خام بلکه به
سبب خروج از عوالم انسانی
بنابر این؛جسورانه عشق بورز؛احترام کن وبپذیر
(مادر ترزا)
